ચોમાસું લગભગ દરેકને ગમતી ઋતુ હોય છે પણ મને જરા ઓછું ગમે કેમ કે ભીનાશ આપણે બહારથી ભીંજવે જ્યારે અંદરની ભીનાશ અકબંધ રહે છે....
જીવનમાં પણ એવું જ છે ક્યારેક કોઈ ક્ષણિક આવીને ભીંજવી જાય છે, જ્યારે જરૂર જીવનભરના સહવાસ અને બારેમાસના વરસાદની હોય છે...
એ જ વાત છે જેટલું જ્યાં થી જરૂરી છે તેટલું સંગ્રહ થાય કરી લેવું અને બાકીનું સંસારના સાગરમાં વહી જવા દેવું જોઈએ...
વરસાદની વાર્તા ઘણી હોય પણ વરસાદ ક્યારેક તમારી અંદરની એજ વાર્તાને જાહેરમાં કહ્યા વગર ચાલતાં રહો તો તમારી આંખનું પાણી અને વરસાદ એકમેકને મળીને પોતાની વાતને સમર્થન આપે છે...
એટલું જ નહીં વધુ પડતો વરસાદ ક્યારેક અતિવૃષ્ટિનું સર્જન કરે છે અને તેના કારણે પણ નુકસાન મોટું થાય છે.
પણ એક સવાલ અવશ્ય થાય છે કે વરસાદની તેમાં શું ભૂલ? એ તો માત્ર કાળનો નિમિત્ત છે જેના નિર્માતા તો ક્યાંક બીજું છે અને તેના થી જે પણ નિર્માણ થશે તેમાં તો તે લેશ માત્રનો ભાગીદાર છે.
બીજી તરફ વરસાદ કવિતાની ઋતુ છે કેટલીય કવિતાઓને વરસાદે શબ્દ આપ્યા છે તો પ્રેમિકાની લાગણીને વાચા આપી છે તો ક્યારેક ધરતીને ઠંડકની લાગણી આપી છે...
વાસ્તવમાં થોડું તો સૌ ને ગમે પણ અતિ ક્યારેક વિનાશક બને એ સમજુ છું. એટલે મને થોડો ઓછો ગમે... વરસાદ
No comments:
Post a Comment